Sean, 10 jaar, had moeite met lezen. Zijn moeder, die in een dierenasiel werkte bedacht iets wonderlijks. Ze liet Sean voorlezen aan katten in het asiel. En dat vond hij zo leuk dat hij het vaker kwam doen en er beter van ging lezen.
En na Sean kwamen er andere kinderen, het idee werd zelfs een heus programma "Book Budddies".
Natuurlijk is er onderzoekstaal.
"Pets can be considered a source of support”
“Human-animal
interaction can make the learning process more comfortable and enjoyable for
children”
“Autistic
children who were put in contact with an animal demonstrated increased use of
language and had improved social interactions while with the animal”
"They showed
“sustained focus and maintained a higher state of awareness, as well as
improved attitudes toward school”
"Animals can
be a “non-evaluative presence that can provide support and comfort to
participants without judging them” Maar, en dat is niet wetenschappelijk, aan de foto's van het project kun je al zien dat het een goed idee was.
Misschien iets dat we ook in Nederland kunnen gaan doen?
Vanmorgen probeerde ik het voorlezen trouwens even bij Poes. Maar die heeft al een eigen huis, en ik lees best goed. En hij was trouwens ook meer geïnteresseerd in brokjes. Dat was hij vanmorgen om 5 uur al naar op zoek. Terwijl hij over mijn rug liep, en ik niet meer sliep. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten