Je zult het maar hebben. Ouders die het zo druk met zichzelf hebben dat ze je opmerkingen over dat er toch echt heus waar een enorme paarse neushoorn door het huis loopt.
Maar Maartje overkomt het. In het begin is ze nog wat bang voor het grote paarse beest maar al vlug wordt het haar vriendje. Zo heel veel anders heeft ze toch niet te doen met ouders die geen tijd voor haar hebben.
Als al het "er is, echt waar een paarse neushoorn, kijk dan!" haar ouders teveel wordt nemen ze haar mee naar de dierentuin. Om haar daar een echte neushoorn te laten zien. Als ze echter bij het hok van de neushoorn komen hangt er daar een groot papier met "Vermist. Neushoorn". En de kooi is leeg.
En nee, dan is het verhaal nog niet afgelopen. De neushoorn moet nog gevangen worden en de ouders moeten nog naar Maartje gaan luisteren. En zelfs als ze dat zijn gaan doen komt er nog een beer om de hoek kijken.
"Neushoorns eten geen pannenkoeken" van Anna Kemp & Sara Ogilvie is een leuk, vrolijk boek met mooie illustraties. Nieuw is het gegeven van een kind dat "dingen" ziet die haar ouders niet zien niet maar deze variant is leuk gevonden.
Om voor te lezen en om hardop om te lachen. Samen natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten